کیسه پر دارو رو بالا میگیره و میگه، ببین چقدر زیاده!
رفیقش میخنده و میگه نگران نباش باهم میخورم زودتر تموم بشه. نصف نصف!
میاد میشینه کنار دوستش، میگه نگاه! 700 هزار تومن شد، 700 سال از زندگیم کم شد!
+ از مسئول پذیرش میپرسم حدودا چقدر طول میکشه، میگه 45 دقیقه.
و من فقط به اون 45 دقیقه بی حرکت موندن تو دستگاه فکر میکنم.
کاش رفیق من بود، حداقل 22.5 دقیقه سر یا گردن رو تقبل میکرد!
حالا 45 دقیقه به چی فکر کنم؟
ایده ای ندارید؟
به اینکه چی شد که اینطوری شد؟!
به این فکر کن که چطور مردم فهمیدن زردچوبه رو میشه به عنوان ادویه اضافه کرد به غذا؟
مثلاً شروع کردن یکی یکی هر درختی رو که دیدن سابیدن و ریختن توی غذا؟ بعد هربار رنگش رو چک کردن و مزه‌اش رو چشیدن و ناامید شدن؟ تا اینکه یه روز رسیدن به زردچوبه؟
یا اینکه مثلاً یکی از خدایان اومد و گفت بنده‌های من، این گیاهی که الان میخوام بهتون نشون بدم اسمش زردچوبه است؟ اگر خشک شده‌اش رو این شکلی پودر کنید خیلی طعم و رنگ خوبی به غذاتون میده؟
و باور کنین چرت و پرت نمی‌گم و این یکی از نمونه سؤال‌هاییه که وقت بیکاری بهش فکر میکنم.
مثلا :
دیدن یه فیلم باحال و فکر به اون :)
خوندن یا گوش دادن به یه کتاب ذهن درگیر کن قبلش
گوش دادن به صدای دستگاه و تصور این که الان داره چی کار میکنه و داستان ساختن ازش
هوم ،دیگه چی؟
سلام
مطلب را خواندم
انشاءالله موفق باشی.
