عشق سال های کرونا - قسمت هشتم

- بعد از یه مدت طولانی دوری از وبلاگ، تو یه دوشنبه سرحال برگشتم که از این روزهای عجیب بنویسم. میدونم این روزها همه خسته و نگران هستند اما ذهن من دیگه ظرفیت شنیدن اخبار و شایعات و واقعیات رو نداره. البته که کرونا به من خیلی نزدیکه، خیلی. همکاری که تو فاصله کمتر از دو متر از من میشینه، کرونا گرفته و من منتظرم ببینم که آیا به من هم منتقل کرده یا نه. نگران نیستم چون دیگه فایده ای برای من نداره. ماسک میرنم، مرتب دستهامو میشورم، بیشتر از این کاری ازم بر نمیاد. نگرانی باید ما رو وادار به محافظت از خودمون بکنه. اما نگرانی بیش از این، فقط میتونه سیستم ایمنی بدن رو ضعیف کنه و به جسم و روح ما صدمه بزنه. پس با آرامش به کار و زندگی ادامه میدم و خوش بین و دلخوش به یک هفته ای که گذشته و من هیچ علائمی از بیماری ندارم :)

 

- به شدت مشغول کار هستم و گذشت زمان رو زیاد حس نمیکنم، یهو تقویم رو نگاه میکنم و میبینم فلان ماه یا فصل عوض شده و من نفهمیدم کی ماه و فصل قبل تموم شد! مزیتش اینه که خیلی درگیر حواشی و اخبار این روزها نمیشم. و عیبش خستگی زیاد هست. البته که بخش زیادی از این خستگی مربوط به حواشی کار و حسادت های کودکانه ای هست که روح و روانم رو آزار میده. سعی میکنم تمرکزم روی کار باشه و حواشی رو نادیده بگیرم. محیط کار بعضی وقت ها خیلی مهمتر از خود کار هست چون میتونه کار مورد علاقه شخص رو هم تبدیل به یک کار غیرقابل تحمل کنه. باید از پسش بربیام، پس تلاشم رو میکنم.

 

- با راهنمایی های یک مربی آنلاین، منظم تر از همیشه تو خونه ورزش میکنم و امیدارم بتونه جسمم رو قوی تر کنه. اولین تجربه ام از گرفتن خدمات آنلاین ورزشی هست، امیدوارم تجربه موفقی باشه.

 

- صفحه اینستاگرامی یک عکاس خارجی رو میدیدم که یه کلیپ کوتاه از کعبه توجهم رو جلب کرد. عکاس یه صحنه جالب رو ثبت کرده بود. وقتی کامنت ها رو باز کردم، همه کامنت ها از شگفتی این کلیپ گفته بودند و بعضی ها حمد و ثنای خدا. اما ... اما ... انگار ذهن من تمام مدت منتظر بود چندتایی هم کامنت فحش و توهین به مقدسات ببینه. انگار ذهنمون پر شده از چیزهای منفی، همه اش منتظر زشتی و توهین هستیم. دلم گرفت ...

گنجشک بی تربیت!

گنجشکه نشسته رو شاخه درختی که تو حیاط شرکته، گردنش رو هی میچرخونه این طرف و اون طرف و نوکش رو فرو میکنه بین پرهاش، از پشت پنجره بهش میگم، انقدری پرنده شناسی حالیم نیست که بفهمم داری چیکار میکنی، اما چطوره که تو گردنت درد نمیگیره با این همه چرخش اما گردن من حتی بدون این چرخشها درد داره؟!

 

یه نگاه عاقل اندر سفیه میکنه و باز نوکش رو فرو میکنه بین پرهاش.

 

شاکی میشم و میگم اونجوری نگاهم نکن! خب جوابمو بده!

 

نوکشو با ناز و کرشمه از تو پرهاش در میاره و میگه، نه تنها از پرنده شناسی هیچی حالیت نیست که کورم هستی، نمیبینی ساختار بدنمون باهم فرق میکنه. بدبخت یه فکری واسه اون گردن داغونت بکن. (گنجشکه دیگه، کسی نبوده بهش یاد بده نباید همه چی رو رک تو روی آدم ها بگه!)

 

یه گنجشک دیگه جیغ و داد کشون میاد دنبالش و پر میکشن و میرن.

 

دستی به گردن پر دردم میکشم و یاد نصیحت گنجشک میوفتم، درسته بی تربیت بود اما درست میگفت، باید تمرینات اصلاحی گردن رو از سر بگیرم.

فکر کنم کارمو خوب انجام دادم! - معرفی فیلم

مردم هر روز میمیرن، "فرانکی"

در حال تمیز کردن زمین ... یا شستن ظرف توی رستوران

می دونی قبل از مردن آخرین فکری که از ذهنشون می گذره، چیه؟

"هیچوقت فرصت رسیدن به اون چیزی که می خواستم رو نداشتم"

بخاطر تو، "مگی" این فرصت رو داشت.

اگه امروز بمیره، می دونی آخرین فکری که تو ذهنش میاد چیه؟

"فکر کنم کارمو خوب انجام دادم"

دیالوگ فیلم Million Dollar Baby 2004

+ درسته این فیلم در مورد ورزش قهرمانی بود اما فیلم که عضلات ما رو تقویت نمیکنه! 

پس دری که رو به حیاط  و درخت و گل ها بود رو باز کردم و 45 دقیقه با یوگا از کشش عضلاتم لذت بردم و یکم انرژی روانه عضلات و رگ های تشنه و چشم به راهم کردم. و در آخر چند تا تنفس کاپالابهاتی هم به خودم هدیه دادم و ریه هامو پر کردم از هوای خنک عصرگاهی.

شما را توصیه میکنم به یوگا که همانا مایه نشاط و سرزندگی است.

+ این فیلم جز 250 فیلم برتر تاریخ سینماست و امتیاز بالایی هم داره. موضوع فیلم و خلاصه داستان رو تو سایت های زیادی میتونید بخونید و اگه دوست داشتید فیلم رو ببینید. جدای از انتقادهایی که به این فیلم  وارد شده بخاطر مسئله اوتانازی، بیننده رو وادار میکنه به زندگی خودش فکر کنه، به آرزوهاش که چقدر سخت براش تلاش کرده یا رهاشون کرده، به اینکه موقع مرگ آیا می تونه بگه کارمو خوب انجام دادم یا قراره با حسرت به استقبال مرگ بره.